... اگر تارهای فوق العاده ظریف عواطف او (فرزند) را که از نخهای ابریشم ظریف تر است با سر انگشتان خود باز نکردید تا دچار عقده عاطفی نشود، هیچکس نمیتواند این کار را بکند ، نه پدرش و نه بطریق اولی دیگران. فقط کار مادر است، این کارها کار مادر است.
اما شغلی که شما بیرون دارید، اگر شما نکردید ده ها نفر دیگر آنجا ایستاده اند و آن کار را انجام خواهند داد. بنابراین اولویت با این کاری ست که بدیل ندارد.
[دیگر چه حرفی روشن تر از این میخواهید برای اینکه اولویت اول زندگی زن باید فرزند و همسرش باشد؟
آی دولت مردهایی که هم خدا میخوایید هم خرما، هم میگید اسلام رو قبول دارید، فرمایشهای رهبر رو میزارید روی تخم چشماتون و هم خلافش عمل میکنید، هم واسه تصدیق اراجیفتون از رهبر مایه میزارید و هم فقط اون تکه از حرفهای رهبر رو که قبولش دارید انتخاب و اجرا میکنید ، ببینید رهبر اولویت زندگی رو تو چی تعریف کرده؟
اونوقت شما زنهارو بیشتر به چی تشویق میکنید؟ چه کاری رو بیشتر ارزش میدونید و ارزش گزاری میکنید؟ خانه رو یا اشتغال رو؟همین شماهایید که کار خونه رو کم ارزش کردید و ارزش رو برای زن کار بیرون از خونه تعریف میکنید. تا جایی که نعش زن بعد از کار میرسه خونه و هیچ حوصله اداره خونه رو نداره. تا جایی که حداقل هایی که یه زمانی توی خونه درست میشد رو الان باید آماده از بیرون تهیه کرد. نمونه اخیرش خرید انواع سبزیجات خرد شده و حتی سرخ شده ست.
بدا به حال ما که یه موضوع فرهنگی شده شمشیر دو لبه که فقط داره سر از بدنهای داخلی جدا میکنه.]
- ۹۴/۰۶/۱۶
