قرآن کریم با حضور زن در جامعه مخالفتی ندارد، اما برای این حضور چهار ویژگی و شرط دارد.
صحبت از دلیل حضور زنان در جامعه است و بهترین الگو حضرت زهرا سلام الله علیهاست. در مورد بعد اجتماعی و سیاسی شخصیت حضرت زهرا بهتر است به سراغ دیدگاه قرآن برویم زیرا سیره و محوریت زندگی حضرت برگرفته از قرآن کریم بوده است.
شرط نخست این است که زن به جهت وجود اضطرار در اجتماع حاضر شود، بدان معنی که اگر زنی، همسر و سرپرست ندارد، مضطر بوده و باید کار کند میتواند شغلی داشته باشد به عنوان مثال در قرآن در مورد دختران شعیب آمده چون آنان پدری سالخورده داشتند که نمی‌توانست کار کند، مجبور بودند گوسفند هم بچرانند [توجه کنید که نگفته کار دولتی یا سرپرستی از قوم یا قبیله ای و مشابه آن (برعکس آنچه زنان دولتی امروزی میگویند)]
ویژگی دوم در قرآن به گروهی آمدن و حضور دسته جمعی اشاره شده است آنجا که میگوید، دختران شعیب با یکدیگر آمده بودند، زیرا معمولا زمانی که یک زن به تنهایی در فضایی کار میکند، اذیت می‌شود.
عدم اختلاط زن و مرد در محیط کار اصل سوم است. در واقع باید فضا به گونه‌ای باشد که زنان کار زنانه ای انجام دهند و مردان هم به کار خود مشغول شوند، از طرفی این فعالیت زن تحت نظارت خانوادگی صورت گیرد یعنی او تحت نظارت پدر و یا همسر به فعالیت بپردازد، زیرا این هم به عنوان اصل چهارم قرآن مطرح شده است.
بر اساس روایات و مستندات تاریخی در برخی از جنگ‌ها حضرت حضور داشته و از مجروحان پرستاری می‌کردند این نکته مهمی محسوب می‌شود که در زمان ضرورت حضور ایشان بدین شکل بوده است اما آن زمانی که رسول اکرم(ص) کارهای زندگی را میان علی(ع) و فاطمه(س) تقسیم می‌کردند، کارهای داخل خانه را به زهرای اطهر(س) سپردند و ایشان نیز فرمودند: «خدا را شکر که کارهای بیرون به من سپرده نشد و با مردان نامحرم سر و کار ندارم.» در جای دیگر فرمود: بزرگترین دلخوشی من در زندگی آنست که دیگر مجبور نیستم بیرون از خانه با نامحرمان برخورد داشته باشم. این بهترین هدیه رسول خدا به من بود.
انجام فعالیت‌های فرهنگی و مشاوره‌ای نمونه‌ای از فعالیت‌های مناسب بانوان است. برای نمونه زنان می‌توانند در موسسه ای، کار فرهنگی انجام دهند و یا مانند حضرت زهرا(س) پاسخگوی مسائل شرعی بوده و یا حتی مشاور خانواده باشند. اما متاسفانه زمانی که از حضور زنان در جامعه صحبت می شود ناخودآگاه تصور می کنیم که زن در یک محیطی با مردان بنشیند، و متاسفانه بگونه ای که الان در قریب به اتفاق مشاغل نمود دارد در محیطی نامناسب و غیر آنچه شیوه زندگی حضرت و برخورد با نامحرمان بود، رفتار شود.
[خودتان وضعیت کنونی کشور را با شیوه زندگی بزرگان مقایسه کنید.
زمانی که جامعه زنان کشور در حال شکگیری بود برای توجیه حضور زن در جامعه دائما به شیوه رفتار آن حضرت اشاره میکرد و متاسفانه بعد از آنکه موفق شد و سیاسیون کشور را فریب داد و یا بهتر بگوییم خواسته سیاست بازان را برآورده کرد از آن سبک زندگی فاصله گرفت. نمونه آن تعریف جدید واژه اختلاط است. به گفته بزرگان، اختلاط نداشتن زن و مرد به همان معنایی ست که در شیوه زندگی حضرت زهراست. یعنی مواجه نشدن زن و مرد نامحرم بغیر از مواقعی که نبود آن موجب کسری و ضرری به کسی یا چیزی شود. ولی جامعه زنان آنرا به جداساختن فضای کاری زن و مرد تعبیر میکند. معنی نهفته آن اینست که زن در هر شغلی میتواند کار کند و از آنجا که شیوه زندگی حضرت (به گفته خودشان) عدم اختلاط است بهترست محیط کار زن و مرد از هم جدا شود (بدون توجه به عواقب سنگین مالی و روانی آن). این یعنی هم خدا ماله ماست هم خرما؛ مثلی قدیمی که میگوید نمیتوانید 2چیز متضاد را باهم جمع کنید. نتیجه آن افزایش مجموع بیکاری در کشور و ازدیاد فساد است. اینست نمونه معامله سیاسی دولتمردان و بازی خوردن و هزینه شدن مردمان کشور.
این راه همچنان ادامه دارد. سر هر مسئله ای از این دست روی یک تکه از زندگی معصومین یا یک تکه از قرآن زوم میکنند، کارشان را توجیه میکنند، مسئولین معامله میکنند، صدای اعتراضی توان شنیده شدن ندارد و مردم با شیبی بسیار ملام و غیر قابل درک قربانی میشوند.]
متن کامل در
- ۹۴/۰۶/۰۲